Column november 2023

Herfstweer

​

Het is weer herfstweer, nat, donker en veel wind. Het wilde eilandgevoel is volop aanwezig. Grijze luchten die worden afgewisseld met plots veel zon. De wereld op een heel klein stukje land, men leze zand. Daar om heen heel veel ellende, te veel om op te noemen. Idioten die halsstarrig proberen de Russische unie te herstellen ten koste van heel veel levens. En dat gaat maar door, zonder blikken of blozen worden bijna alle middelen ingezet. En waarom, macht en hebzucht in combinatie met een soort grootheidswaanzin. De Oekraïne wordt gesteund door veel westerse landen maar niet in die zin dat het afgelopen moet zijn. Nu ook in het midden oosten. Daar vindt een totale afslachting plaats. Al vanaf begin 1900 een vreemde situatie maar zoals gewoonlijk wordt er land geclaimd door twee hoofdgroepen. Die menen er allemaal veel recht op te hebben vanwege hun geschiedenis. Ondertussen roeien ze elkaar gestaag uit. Te triest voor woorden. Niemand komt op het idee dat je er samen zult moeten leren leven met enig respect voor elkaar. Geen nederzettingen op grond van oorspronkelijke bewoners die je dan maar verdrijft. Maar ook geen raketten als antwoord daarop. Ondertussen ook terroristische praktijken die ook alle perken te buiten gaan. En ga maar door, het antwoord is een totale slachtpartij en de wereld kijkt weer toe. Onbegrijpelijk dat dit in deze tijd nog kan, voor beide partijen geldt toch dat er ongetwijfeld mensen met enig verstand rondlopen. Deze acties kosten een godsvermogen en heel veel mensenleed. Aan het eind van de rit blijven ze achter in een grijs geschiedenisboek die dit probeert te omschrijven. Hier kleurt de lucht grijs omdat het herfst is, elders is hij grijs van puinstof, explosies en leed, onvoorstelbaar veel leed. Ik wou dat de zon weer eens ging schijnen.